As
novas competencias dixitais.
Chegados a estas alturas do curso, metémonos
de cheo no ámbito da orientación laboral, con todas as súas vertentes e as súas
complexidades: comunicación, ferramentas dixitais, competencias sociais,... e
todo o especificamente relacionado co traballo de orientación laboral. Un
mundo!
Quizais empezamos algo desconcertados: de
repente, un aluvión de novas ferramentas tecnolóxicas e o primeiro que se nos
pasa pola cabeza é: “pero, vou utilizar eu todo iso para facer orientación
laboral?”. Pois, como coa maioría das cousas: non todo e non sempre. Pero o
feito de coñecelas danos a oportunidade de ir configurando a nosa “caixa de ferramentas (dixitais)”, que utilizaremos
segundo o que nos vaia facendo falla, as que nos resulten máis cómodas, ou máis
operativas, ou máis rentables …
Novos termos: About.me, Feedly, Scoop.it,
Curación de contidos, Google +,… e outros que xa nos soaban ou incluso xa
usabamos, aínda que non para o noso traballo: Facebook, Linkedin, Twitter, Blogger...Novos
enfoques para algúns deles, separar o uso particular do profesional, facer unha
utilización coidadosa … a “pegada dixital”.
Podemos logo, introducir un novo concepto,
segundo se inclúe no propio temario:
“PLE (Personal Learning Environment, Entorno
Persoal de Aprendizaxe polas súas siglas en inglés) pode considerarse como un
ecosistema onde conflúen as ferramentas e servizos da Web 2.0 coa súa utilización
no aprendizaxe persoal”. Dedúcese pois que o PLE non é soamente un conxunto de
ferramentas, se non tamén unha serie de mecanismos e estratexias: de lectura,
de reflexión, de relación …
Polo tanto, “todos temos un PLE”: todos
recibimos e producimos información no noso ámbito laboral ou de interese. Pero deixámolo
aí: é tema doutra entrada neste blog.
Ben, sobrevivimos e adaptámonos. Incluso, xa
lle collemos o gusto a algunhas desas ferramentas:
“ Deus!!… e eu sen saber que
existía isto!”
Pero, olliño, o bo ou menos bo das ferramentas
de comunicación dixitais, depende en grande medida do seu uso. Correcto ou
incorrecto. Axeitado ou non axeitado. E aí é onde aparecen os conceptos de “identidade
dixital” e de “reputación dixital”.
A “identidade dixital” é a nosa presenza na rede.
Polo tanto, estará baixo o noso control só en parte: non a construímos só nos
mesmos, se non tamén as interaccións dos demais con nos. E iso, cómo nos
afecta?
A identidade dixital, pode ser un instrumento
valioso para a nosa actividade profesional,
para promocionarnos, para facer chegar o noso perfil profesional, o noso
traballo, a moita máis xente, facer contactos, relacións…”networking” (outro
novo concepto). Pero esixe metodoloxía, disciplina, ser moi coidadosos,
selectivos, ter presentes determinados hábitos de “boas prácticas”.
En fin, xa temos novos mecanismos,
ferramentas; e agora, non perdamos de vista as competencias “ de sempre”.
As competencias
comunicativas e a orientación laboral.
Neste punto, despois da “avalancha” de novos
termos, chegou Fernando Aguilar. E veu a removernos cos seus contos, historias
con mensaxe. Non afondarei nas súas ponencias xa que foron obxecto da entrada
grupal anterior do noso blog.
A min particularmente, gustoume, en liñas
xerais. Un bo comunicador falando de comunicación, a través da secuencia: Concepto
-> conto -> reflexión.
A comunicación e as habilidades sociais
constitúen un soporte fundamental do traballo de orientación laboral, dende todos
os seus ámbitos: escoita activa, asertividade, empatía, retroalimentación,
comunicación verbal e non verbal…
Son capacidades que debe traballar
constantamente o orientador laboral. No seu traballo a comunicación ocupa a
maior parte do tempo, interactúa con persoas de moi distintos perfís, con
situacións persoais moi diferentes, laborais, económicas, familiares, etc.
A orientación laboral é un proceso. Hai etapas
e situacións diferentes que producen situacións comunicativas diferentes. Polo
tanto, esixe planificación. Hai que preparar a entrevista de orientación en
función da persoa e do momento no que se atopa o proceso. Debemos axustar as
diferentes variables do proceso de comunicación: o ton que imos utilizar, qué
obxectivo perseguimos nesa situación de comunicación, qué argumentos imos
utilizar…
Hai 4 fases que de forma xeral danse nunha
entrevista ou nun proceso de comunicación: Planificar, Facer, Controlar e
Corrixir.
Dende o meu punto de vista, son fundamentais,
pola propia esencia do traballo do orientador laboral, a escoita activa e a empatía, como dúas das competencias
comunicativas máis importantes a desenvolver.
A escoita activa, para que o noso interlocutor
se saiba escoitado, animarlle a falar, reforzar, mirarlle mentres falamos... procurar
sempre que se sinta cómodo.
E a empatía: debe sentir que o entendemos, saber
poñernos na súa situación.
Comunicamos constantemente: falando, cos
xestos, coa mirada, coa actitude. E tamén somos receptores: debemos estar
sempre atentos ás sinais dos demais e da contorna.
Sempre pendentes, sempre coidadosos: unha mala
comunicación ou unha mala interpretación pode dar lugar a unha situación non
desexable.
A
comunicación dixital
E todo se relaciona. A comunicación tamén é
fundamental no ámbito dixital, en Internet, nas redes sociais. Moitas veces
coas súas propias normas, en función da ferramenta, da canle utilizada, etc.
Temos que adaptar á nosa forma de comunicar en
función do medio, do público obxectivo, por exemplo: os 140 caracteres en
Twitter, as etiquetas, o uso estritamente profesional (Linkedin), o uso “mixto”
(Blogs), o grupo de referencia (grupos temáticos).
En certo sentido, a evolución/revolución das
redes sociais e de Internet, está a facer que as formas de comunicar se adapten
a eses novos usos.
Polo tanto, debemos adaptarnos constantemente: ó interlocutor, á canle utilizada, ó tipo de mensaxe a transmitir, á tecnoloxía a empregar, á situación comunicativa. Así definiría o sentir desta entrada: ADAPTACIÓN E FLEXIBILIDADE.
Ningún comentario:
Publicar un comentario